Leszek Długosz - ŚPIESZMY SIĘ

 

Edwin Landaeer

Leszek Długosz  napisał ten wiersz  zainspirowany

 utworem Jana Twardowskiego ”Śpieszmy się kochać ludzi”

Śpieszmy się śpieszmy kochać ludzi 

Jak poucza nas poeta ksiądz Twardowski Jan 

Oni naprawdę tak umieją odejść nagle 

Tak nie wrócić zawieruszyć się na amen 

Zatrzeć ślad 

Jeszcze się ręce wyciągają jeszcze witać 

Mocno jeszcze objąć chcą 

A tu już puste miejsca po nich 

Fotografie telefony głucho milczą 

Dzień i noc 

Śpieszmy się śpieszmy bo przemija młodość prędko 

Ileż prędzej niż w to sama wierzyć chce 

I mija gdzieś ta łatwość serca, z którą kiedyś 

Tak w nieznane lekko tak umiało biec 

Zagarnie nas wezbrany nurt 

Pochyli nas powaga dat 

I w wirze tylu tylu spraw 

To porzucimy zapomnimy 

To co naprawdę ważne było w nas 

Śpieszmy, śpieszmy się 

Bo krucha jest materia naszych dni 

Bo śnią się szare coraz bardziej puste sny 

Bo zasypiają serca w nas 

Nie zbudzą się któregoś dnia... 

Śpieszmy się śpieszmy żeby zdążyć, żeby rozdać 

Ten majątek serca z tylu tylu lat 

Po co nam dźwigać taki ciężar 

Aż na tamtą stronę świata 

Po co nam to wszystko z sobą po co brać ? 

O niech to lepiej tu zostanie 

Nasze myśli radość oczu czułość rąk 

Bo jeśli z nas ma coś ocaleć to niech innych 

Pamięć o nas niech nam będzie tak jak schron 

Śpieszmy się śpieszmy kochać ludzi 

Tych realnych niezmyślonych 

Ale takich jacy wokół, jacy są 

Umiejmy sobie to wybaczyć, że nie lepszych 

Nie piękniejszych dał nam tu nawzajem los 

Serdecznym ciepłem się podzielmy obdarzmy światłem 

Co w nas może jeszcze drga? 

Bo gdy gęstnieje mrok pod wieczór ono niech 

To światło niech wspomaga nas prowadzi nas... 

Śpieszmy spieszmy się , 

Bo nieustannie wieje ten - wiadomy wiatr 

Bo nawet to skąd wiedzieć 

Skąd by wiedzieć nam - która z miłości naszych 

Właśnie... Może jest już tą ostatnią? 

Śpieszmy się śpieszmy kochać ludzi 

Jak poucza nas poeta ksiądz Twardowski Jan 

Oni naprawdę tak umieją odejść nagle 

Tak nie wrócić zawieruszyć się na amen 

Zatrzeć ślad 

Wystarczy wiatru nagły poryw jedno słowo 

Nieostrożny czasem gest 

Zostają głuche telefony 

Krzesła stoły 

Lampy 

Okna 

Za oknami pochylone cienie drzew...