Adam Mickiewicz - Niepewność

Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę,

 Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;

 Jednakże gdy cię długo nie oglądam,

 Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam;

 I tęskniąc sobie zadaję pytanie:

 Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Gdy z oczu znikniesz, nie mogę ni razu

 W myśli twojego odnowić obrazu?

 Jednakże nieraz czuję mimo chęci,

 Że on jest zawsze blisko mej pamięci.

 I znowu sobie powtarzam pytanie:

 Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Cierpiałem nieraz, nie myślałem wcale,

 Abym przed tobą szedł wylewać żale;

 Idąc bez celu, nie pilnując drogi,

 Sam nie pojmuję, jak w twe zajdę progi;

 I wchodząc sobie zadaję pytanie;

 Co tu mię wiodło? przyjaźń czy kochanie?

Dla twego zdrowia życia bym nie skąpił,

 Po twą spokojność do piekieł bym zstąpił;

 Choć śmiałej żądzy nie ma w sercu mojem,

 Bym był dla ciebie zdrowiem i pokojem.

 I znowu sobie powtarzam pytanie:

 Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?

Kiedy położysz rękę na me dłonie,

 Luba mię jakaś spokojność owionie,

 Zda się, że lekkim snem zakończę życie;

 Lecz mnie przebudza żywsze serca bicie,

 Które mi głośno zadaje pytanie:

 Czy to jest przyjaźń? czyli też kochanie?

Kiedym dla ciebie tę piosenkę składał,

 Wieszczy duch mymi ustami nie władał;

 Pełen zdziwienia, sam się nie postrzegłem,

 Skąd wziąłem myśli, jak na rymy wbiegłem;

 I zapisałem na końcu pytanie:

 Co mię natchnęło? przyjaźń czy kochanie