Opadły mgły i miasto ze snu się budzi,
Górą czmycha już noc,
Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił;
Do gwiazd jest bliżej niż krok!
Pies się włóczy popod murami - bezdomny;
Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
Toczy toczy się los!
Ty co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Dość już twoich łez!
Niech to wszystko przepadnie we mgle!
Bo nowy dzień wstaje,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!
Z dusznego snu już miasto tu się wynurza,
Słońce wschodzi gdzieś tam,
Tramwaj na przystanku zakwitł jak róża;
Uchodzą cienie do bram!
Ciągną swoje wózki-dwukółki mleczarze;
Nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
Toczy, toczy się los!
Ty, co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Porzuć błędny wzrok!
Niech to wszystko zabierze już noc!
Bo nowy dzień wstaje,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!
Edward Stachura.
3 komentarze:
Mam wielki sentyment do tego poety. Od młodości zaczytywałam się w "Całej jaskrawości", "Się", "Siekierezadzie" oraz w "Fabula rasa". Kocham za to jego włóczęgostwo. No i oczywiście piękne porównania oraz wrażliwość. Pozdrawiam i dziękuję.
Nowy dzień, to nowa nadzieja, nowe plany...
jotka
Wiersz Stachury "Opadły mgły.... jest jednym, a może nawet jedynym z jego dorobku poetyckiego o wydźwięku optymistycznym. Na ogół twórczość poety jest przygnębiająca, a nawet mroczna.... bardzo poruszająca, nie dziwię Ci sie więc MaB Twoim zauroczeniem Stachurą.
Pozdrawiam, miło mi, że zaglądasz do blogu.
To prawda Jotko - krótko i treściwie skomentowałaś wiersz. Pozdrawiam serdecznie. .
Prześlij komentarz