Heine Heinrich

 

Heine Heinrich (1797-1856), wybitny poeta niemiecki. Pochodził z żydowskiej rodziny kupieckiej. Po ukończeniu studiów prawniczych 1825 przyjął chrzest ewangelicki. Z powodu kłopotów z cenzurą i szykan emigrował 1831 do Paryża, gdzie zmarł po kilkuletniej ciężkiej chorobie.

Zwolennik demokracji, przeciwnik pruskiego feudalizmu, posługujący się nierzadko ostrą krytyką i ironią.

Zasłużywszy bardzo uczciwie w rodzinnych Prusach na nienawiść cenzury umierał na wygnaniu, w Paryżu.

 Podobna nienawiść podsycać będzie także stosy książek palonych w Berlinie w 1933r., w akcie wypalania wzorców i idei sprzecznych z totalitarnym reżymem. Spalono tam także dziesiątki tomów Heinego, a dziś z kamiennego pomnika przemawia tam on sam następującymi słowami:

„Gdzie pali się książki, 

będzie  się palić także ludzi.”

Heinrich Heine 

Próżno świat głupi...

Próżno świat głupi wciąż się na mnie dąsa;

nie będę tańczył dokoła bałwanów

razem z tłumami, ni ściskał tych panów,

z których mnie każdy, jak pies, milczkiem kąsa.

I próżno berłem słomianym potrząsa

zgraja nierządnic z chórem swych kapłanów;

nie będę z ciżbą ciągnął ich rydwanów,

niech gawiedź czci ich, niech w podskokach pląsa.

Wiem, że dąb runie – trzcina przetrwa burze,

gdyż wpół ją zegnie chytrość domorosła,

by potem, w ciszy, pięła się ku górze.

Lecz przyszłość trzciny?... Bo niech mi ktoś powie,

co za kariera zostać laską osła

lub za trzepaczkę służyć lokajowi! 

Tłumaczenie z niemieckiego – Andrzej Niemojewski.

NA STATKU

Ich stand gelehnet an den Mast...

Stałem o wielki wsparty maszt

i rachowałem fale.

Żegnaj mi, piękny kraju mój!

Mnie okręt niesie dalej.

Mijałem mej kochanki dom,

blaski się w szybach gonią;

choć wypatrzyłem oczy swe,

nikt mi nie skinął dłonią.

O łzy! przestańcie płynąć z ócz,

bo ślepcem będę wreszcie.

Nie pęknij, chore serce me.

od zbyt bolesnej treści.