Czas jak łagodna woda w której
chwieją się twarze krajobrazu
niebo przepływa bystrą chmurą
lecz ludzie lądy pozostają
do dna jeziora przyrośnięte
cieniem topoli jak łodygą
niebo przepływa bystrą chmurą
lecz ludzie lądy pozostają
do dna jeziora przyrośnięte
cieniem topoli jak łodygą
I gdyby nie muzyka czasem
tych którzy strzegą gwiazd i owiec
można by sądzić że już wieczność
ta wytęskniona ta spod powiek
minęło życie zmarł niepokój
puszyste niebo masz pod stopą
Usypia czas zwierzęta ludzi
i balsamuje piękno kwiatów
słoje mądrości w bibliotekach
pieszczotę ludzką przechowuje
rytm serca uśmiech trzepot ptaków
czas co nas wspomni po imieniu
O czasie dobry tamten czasie
o ludzki czasie niepowrotny
o ty co dajesz godność rzeczom
i ludzi stroisz w barwę wspomnień
i krajobrazom dajesz kwitnąć
i chwiać się na łodygach spojrzeń
O czasie o łagodny czasie
o ludzki czasie niepowrotny
"Nie za bardzo wiadomo Jakże to się dzieje
że czas wtedy przychodzi gdy go wcale nie ma
i w sam raz tyle tylko ile go potrzeba
nawet we śnie gdy ciało podobne do duszy
kto ma czasu za dużo wszystko czyni gorzej
jeżeli kochasz czas zawsze odnajdziesz
nie mając nawet ani jednej chwili
na spotkanie list spowiedź na obmycie rany
na smutku w telefonie długie pół minuty
na żal niespokojny i na rozeznanie
że dobrzy są mniej dobrzy a źli trochę lepsi
bo w życiu jest tylko morał niemoralny "
Ks. Jan Twardowski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz