Rafał Wojaczek - Modlitwa szarego człowieka

Rafał Wojaczek /1945 - 1971/ - poeta buntu. Jego burzliwe  życie  naznaczone alkoholizmem, skandalami i zakończone samobójczą śmiercią, przyczyniło się do powstania mitu "poety przeklętego".  

Żeby mi wreszcie dano spokój i wytchnienie

Od wieców rewolucyj i bomb atomowych

żeby mi nie mówiono o jasnej przyszłości

żeby mi sztuczny księżyc nie zawracał głowy

Żeby mnie nie straszono perspektywą nowych
Horyzontów znaczonych nowymi łunami
Słońc wschodzących do oczu tak samo drapieżnie

Żeby afisze groźne nie nawoływały
Do pilnej służby gwoli Potędze Ojczyzny
Dla sprostania zadaniom o których mało wiem
Żeby mi nie kazano siebie doskonalić

Żeby nie nauczano Do szeregów Partii
Żeby nie wciągano i żebym w kolumnie
Jakiejkolwiek nie kroczył Najwyżej w procesji
Do ołtarza szynkwasu Żeby mnie nie bito
Podwyżkami cen mięsa albo opłat celnych

Żeby nie dbano o mój rozwój umysłowy
Żeby nie prowadzono na rocznice i
Do mojej biednej głowy sterty wielkich słów
Nie wsypywano po to bym z nich nie miał nic

Żeby mi pozwolono coś mieć Żeby Ciebie
Żeby chociaż na chwilę Sekundę zachwytu
Śmiercią co zza Twoich pleców będzie wyglądała
Żeby nie zabraniano zapomnieć o życiu

Rafał Wojaczek