CYPRIAN KAMIL NORWID - Do Bronisława Z. ( fragment ) / JAK

(...) Co pi­szę?» mnie py­ta­łeś; oto list ten pi­szę do cie­bie —
Zaś nie po­wiedz, iż drob­ną szlę ci dań — tyl­ko po­ezję,

Tę, któ­ra bez zło­ta ubo­gą jest, lecz zło­to bez niej,

Po­wia­dam ci, za­praw­dę jest nę­dzą nędz...
Znik­nie i prze­peł­znie ob­fi­tość roz­ma­ita.
Skar­by i siły prze­wie­ją, ogó­ły całe za­drżą,
Z rze­czy świa­ta tego zo­sta­ną tyl­ko dwie,
Dwie tyl­ko: po­ezja i do­broć... i wię­cej nic

      Online Art Gallery

Umiejętność nawet bez dwóch onych zblednieje w papier,

Tak niebłahą są dwójcą te siostry dwie! (...)

Cyprian Kamil Norwid

                    

                

 JAK

Jak gdy kto ciśnie w oczy człowiekowi

Garścią fiołków i nic mu nie powie...

Jak gdy akacją z wolna zakołysze,

By woń, podobna jutrzennemu ranu,

Z kwiaty białymi na białe klawisze

Otworzonego padła fortepianu...

Jak gdy osobie stojącej na ganku

Daleki księżyc wplata się we włosy,

Na pałającym układając wianku

Czoło - lub w srebrne ubiera je kłosy..

Jak z nią rozmowa, gdy nic nie znacząca,

Bywa podobną do jaskółek lotu,

Który ma cel swój, acz o wszystko trąca,

Przyjście letniego prorokując grzmotu,

Nim błyskawica uprzedziła tętno -

Tak...

Lecz nie rzeknę nic - bo mi jest smętno.

Cyprian Kamil Norwid