Odtrącony od życia zwycięskiej biesiady, W zadumie dni swe pędzę, w samotności skryty. Z codziennymi troskami odbywam narady, I co dzień klęsk bezbarwnych plon zbieram obfity.
Lecz los, który mi przypadł, mądry jest i słuszny I sprawiedliwe wszystko, co wziąłem w udziele, Bo nie zrozumiesz nigdy, człecze małoduszny, Ile pereł znajduję w swym szarym popiele.
2 komentarze:
Przemyślenia mądrego człowieka...gdybyśmy wszyscy mogli osiągnąć taki stan!
Autor ma rację.... w tej szarości dnia lub życia nie dostrzegamy obok, często b. blisko światełek dobra i piękna wysyłanych przez te perły.
Prześlij komentarz