ERNEST BRYLL - Jak pędzi moje pokolenie / Młodość, choć już nie ta

Młodość -  choć już nie ta

Jeszcze mam, jeszcze znam

Miejsce swe pośród dnia

Jeszcze muzyka gra

Jeszcze nie liczę strat

Młodość, choć już nie ta

Ale jest, jeszcze trwa

Jeszcze biegnę, gdzie chcę

Jeszcze ktoś, jeszcze ktoś o tym wie

I za progiem ten świat

Który już tyle lat

Gdy go chcę, no to jest

Przecież jest na skinienie

Ulic sto albo dwie

Zawsze ktoś znajdzie się

I gdy się rzeknie mi - nie martw się

To się jeszcze odmieni

Tu w tych murach, tu w tych chmurach

Ścieżki dwie

Tu usłyszę, to co sercem

Słyszeć chcę

Szumi wiosna i srebrzy się dzień

Tu w niedzielę pod Wawelem

Z tłumem iść

Tu nad Wisłą, tu z kimś bliskim

Gdzieś się skryć

Piękniej gdzieś, może tak

Lepiej gdzieś, bez dwóch zdań

Ale mnie starczy to, co tu mam

Biegną lata, no cóż

Coś zostaje z nas tu

Na pamiątkę tych dat

Jakbyś liść w książkę kładł

Młodość, choć już nie ta

Ale jest, jeszcze trwa

Jeszcze biegnę, gdzie chcę

Jeszcze ktoś, jeszcze ktoś obok mnie

I za progiem ten świat

Który już tyle lat

Gdy go chcę, no to jest

Przecież jest na skinienie

Wiosną, gdy ciepły wiatr

Znów powieje wśród fal

Nie żal mi, że to tam

Młodość moja

Młodość nasza zostaje

JAK PĘDZI MOJE POKOLENIE

 - Jak pędzi moje pokolenie

Jak skacze w górę, jak się stara

Dosięgnąć - co najbardziej w cenie

Co ma mieć jutro mieć od zaraz.

I ja tak gonię razem z nimi

Niestary jeszcze, choć niemłody

Wiedzący już jak płyną wody

A nie znający gdzie płyniemy.