Kazimierz Wierzyński wiersze

Kazimierz Wierzyński, ur. 1899, zm. 1956,; współtwórca i wybitny przedstawiciel grupy poetyckiej Skamander w dwudziestoleciu międzywojennym.

LEKCJA  KONWERSACJI

Nie mów o Po­la­kach i Żydach,
To pole mi­no­we.
 
Nie mów o Po­la­kach i Ukra­iń­cach,
To pole mi­no­we.
 
Nie mów o Po­la­kach i Cze­chach,
To pole mi­no­we.
 
Nie mów o Po­la­kach i Li­twi­nach,
To pole mi­no­we.
 
Nie wstę­puj na pole mi­no­we,
Wy­le­cisz w po­wie­trze.
 

Są jesz­cze inne,
Na któ­re wstą­pi­li­śmy przed­tem
I tak­że nie ma o czym ga­dać.
 
Tak było daw­niej,
Tak jest te­raz,
I tak bę­dzie za­wsze
 
Póki bę­dzie­my paść się
Na łące za­cie­trze­wio­nych osłów.

Pablo Picasso

 
SŁYSZĘ CZAS
 
Tylko w nocy słyszę czas,
Pytam dokąd mnie goni
Przez tyle świata, tyle miast,
Ciągle zmieniam adresy,
Gubię zapiski i rękopisy,
 
Nie wiem gdzie mieszkam
I nie wiem jak długo,
Bo to wszystko tymczasem,
Wszystko w międzyczasie,
W tym bękarcim słowie,
Ale jakże mądrym
I jak okrutnym,
 
W międzyczasie od początku,
W międzyczasie do końca,
I tyle jest mego słowa
A poza nim
Już prawdziwy czas
 
Słyszę go w nocy,
Patrzę w ciemność i widzę
Jak mijam w nawiasie,
Od urodzenia do śmierci,
 

Pod każdym adresem,
W każdym mieszkaniu,
W ogromnym świecie,
Śród pogubionych zapisków
I trwożnych słów
Mego międzyistnienia.
 
Na próżno go pytam,
On mnie nie goni,
Czeka spokojnie,
Nic mi nie powie
I jeśli co słyszę
To tylko szum w uszach
Pusty szum.
 
Jest to czas w który nie mogę wkroczyć,
Któremu nie mogę się sprzeciwić,
Do którego nie należę
A który jest wszystkim