Jeremi Przybora - Bądź mi tatą!

 

Może pan był kiedyś brunet okazały -
ujmujący, czarujący uwodziciel pań -
i dziewczyny pana zewsząd otaczały,
zakochując się i trując tuzinami dlań.
 
Dziś to, proszę pana, są już echa -
fotografie, których w szafie szuka drżąca dłoń,
i jeżeli ja do pana się uśmiecham,
to mam inną i niewinną prośbę doń:
 
 Bądź mi tatą -
źródłem pociech
bądź sierocie,
łez zapłatą.
 
Bądź mi tatą -
nakarm głodną,
ciało modną
okryj szatą.
 

Zaopiekuj się mym losem -
mawiaj do mnie ciepłym głosem -
roztocz tkliwość naokoło -
całuj w czoło.
 
Latem wywieź mnie na wieś
lub gdzie indziej jakoś gdzieś,
zimą ciepłą i przytulną otocz chatą.
Bądź mi tatą -
 
no, bądź!
 
Niech pan dzisiaj już do tamtych lat nie tęskni,
że obeszły się, gdy przeszły, z panem nie tak źle.
Niech pan raczej rezygnuje z przewag męskich -
ale za to jako tato niech pan lubi mnie.
 
Ja sympatią mą do pana zapałałam -
więc, o Boże, niech pan złoży tę ojcowską dłoń
na me ramię lub podobną mu część ciała,
a na inną mniej niewinną - Boże broń!
 
Bądź mi tatą -
przywiązania
dam ci w zamian
skarby za to.
 
Bądź mi tatą -
chroń od wszystkich
złych i śliskich
tarapatów.
 
Poślij uczyć mnie języków -
nie dopuszczaj do wybryków -
jasną przyszłość stwórz bogatą
z plutokratą.
 
A gdy już opuścisz świat -
w moim sercu rzewny ślad
najpiękniejszą będzie ci rekompensatą -
żeś ty tatą
 
mi był.