Wisława Szymborska - Mała dziewczynka ściąga obrus / historia powstania wiersza /

 

Ciekawostka z życia wzięta.

Wspomnienie spisane prawie na żywo,  z okresu przed Dobrą Zmianą  

 

"Dziś wieczorem w Radiowej Jedynce  słuchałam rozmowy z Michałem Rusinkiem – sekretarzem Pani Wisławy Szymborskiej, o jego pracy u Niej i swojej.

Opowiadał m.in,  że miała zwyczaj na zadawane przez dziennikarzy pytania odpowiadać 

.....to baaardzo dobre pytanie. Bardzo dobre pytanie. Jest tak dobre, że muszę się zastanowić. Proszę zgłosić się po odpowiedź jutro, lub za dwa tygodnie.  Albo lepiej... na wiosnę.  

Często odpowiedź też brzmiała „ a wie pan, to jest dobry temat na wiersz „  

I tak jeden jedyny raz - zastrzegł się p. Rusinek  - scena z jego życia prywatnego posłużyła Wisławie Szymborskiej  za kanwę wiersza  „Mała dziewczynka ściąga obrus”

Jego szefowa miała zwyczaj około godz. dziesiątej dzwonić do swojego sekretarza. 

Ten akurat zajęty był porannym karmieniem zupką – papką  jak się dosłownie wyraził  - swojej  bodajże 1,5 - rocznej córeczki.  Zanim dobiegł do telefonu, a wtedy jeszcze nie było komórek, obrus wraz z całym „dobytkiem inwentarza „ zsunął się na dywan, ściągnięty zwinnymi, a jakże - łapkami córeczki.

Szymborska poznała po jego głosie, że coś mu przeszkadza skupić się na rozmowie i gdy dowiedziała się dlaczego – powiedziała:

A wie pan to jest dobry temat na wiersz „ po czym położyła słuchawkę."

 „Mała dziewczynka ściąga obrus”
 
Od ponad roku jest się na tym świecie,
a na tym świecie nie wszystko zbadane
i wzięte pod kontrolę.
 
Teraz w próbach są rzeczy,
które same nie mogą się ruszać.
 
Trzeba im w tym pomagać,
przesuwać, popychać,
brać z miejsca i przenosić.
 
Nie każde tego chcą , na przykład szafa,
kredens, nieustępliwe ściany , stół.
 
Ale już obrus na upartym stole
- jeżeli dobrze chwycony za brzegi -
objawia chęć do jazdy.
 
A na obrusie szklanki, talerzyki,
dzbanuszek z mlekiem, łyżeczki, miseczka
aż trzęsą się z ochoty.
 
Bardzo ciekawe, jaki ruch wybiorą,
kiedy się już zachwieją na krawędzi:
wędrówkę po suficie?
lot dokoła lampy?
skok na parapet okna , a stamtąd na drzewo?
 
Pan Newton nie ma jeszcze nic do tego.
Niech sobie patrzy z nieba i wymachuje rękami.
 
Ta próba dokonana być musi.
I będzie.

Tak naprawdę przygotowałam na dziś zupełnie co innego, też wiersz Wisławy Szymborskiej może ciekawszy…. Ale ponieważ znalezione po latach wspomnienie wydało mi się równie ciekawe, a wiersz pogodny i przypominający zapewne dotąd - dorosłej już córce Michała Rusinka jakie to w dzieciństwie robiła ojcu psikusy.  

A wiersz, który  miałam zamieścić poczeka do jutra.