Jonasz Kofta – Daj mi słowo

 

Już słońca wschód, początek dnia, 
biały poranek obiecuje dobre chwile nam. 
Jesteś mój, ale czy wiesz, 
co jeszcze z twoich ust usłyszeć chcę. 

Daj mi słowo, słowo niezwykłe, 
co jutro zakwitnie jak sad, tak jak sad. 
W sercu schowam, przejść wtedy mogę 
przez ogień i wodę, bo wiem, że je mam. 

Oczu mową dawno nazwane, zwyczajne i znane tak trwa. 
Daj mi słowo, chcę w nie uwierzyć, 
chcę z tobą je przeżyć, już czas. 

Dzień chyli się, nadchodzi chłód, 
nie uwierzyłeś jeszcze, miły, w białą magię słów. 
A ja to wiem, gdy cisza trwa, 
co nienazwane jest, ucieka nam. 

Daj mi słowo, słowo niezwykłe, 
co jutro zakwitnie jak sad, tak jak sad. 
W sercu schowam, przejść wtedy mogę 
przez ogień i wodę, bo wiem, że je mam. 

Oczu mową dawno nazwane, zwyczajne i znane tak trwa. 
Daj mi słowo, chcę w nie uwierzyć, 
chcę z tobą je przeżyć, już czas.

mal. Andrew Atroshenko