Boucar
Diouf senegalski pisarz, gawędziarz i humorysta autor poniższego tekstu:
Ledwo zaczął się dzień i
jest już szósta wieczorem.
Tydzień ledwo się zaczął w
poniedziałek i już jest piątek.
I miesiąc już minął.
I rok prawie się kończy.
I minęło już 40, 50 lub 60
lat naszego życia.
I zdajemy sobie sprawę, że
straciliśmy naszych rodziców, przyjaciół.
I zdajemy sobie sprawę, że
jest już za późno, aby wrócić.
Więc...
Spróbujmy jednak jak
najlepiej wykorzystać czas, jaki nam pozostał.
Nie zwlekajmy z szukaniem
zajęć, które lubimy.
Dodajmy kolorów naszej
szarości.
Uśmiechnijmy się do małych
rzeczy w życiu,
które są balsamem dla
naszych serc.
I mimo wszystko, nadal
cieszmy się spokojem tego czasu,
który nam pozostał.
Spróbujmy wyeliminować
„potem”...Zrobię to potem…
Powiem potem…
Pomyślę o tym potem…
Zostawiamy wszystko na
później, jakby „potem” było nasze.
Ponieważ nie rozumiemy,
że:
potem – kawa jest zimna...
potem – priorytety się
zmieniają...
potem – rok się skończy...
potem – zdrowie się
kończy...
potem – dzieci
dorastają...
potem – rodzice się
starzeją...
potem – obietnice są
zapomniane...
potem – dzień staje się
nocą...
potem – życie się
kończy...
A potem często jest za
późno...
Więc...
Nie zostawiaj niczego na
później,
ponieważ czekając na
później ,
możesz stracić najlepsze
chwile,
najlepsze doświadczenia,
najlepszych przyjaciół,
najlepszą rodzinę...
Dziś jest odpowiedni
dzień...
Ta chwila jest teraz ...
4 komentarze:
Dokładnie tak jest, mądre przemyślenia, do przytulenia i zastosowania.
Codziennym rytuałom powinniśmy nadać świątecznego polotu.
Jak mawia znajoma, niechaj to będzie chleb z pasztetową, ale przy świecach :-)
Podoba mi się podsumowanie Jotko.;)
Bardzo ważne i prawdziwe jest Twoje podsumowanie Jotko. Powinno się je dopisać do rad Senegalczyka. Dziękuję
Pozdrawiam Was obie bardzo serdecznie BBM i Jotko .
Oby dzisiejszy dzień przyniósł nam dobre wieści.
Tyle jest do zrobienia a nie zdąż,e i co będzie? A jeśli zdążę, to jutro nastąpi pustka? Oczekiwanie wieczne, bez żadnego działania? Można i tak, ale lepiej zzgodzić się ze wsazaniem poety. Dziękuję, Donko.
Prześlij komentarz