Nie bądź smutna, no nie bądź
Ta mgiełka, to tylko pamięć
Patrz, jakie czyste niebo
A w morzu - łabędź
Nie bądź smutny, ja nie chcę
To czarne, to tylko myśli
Dalej jest mała przystań
Na brzegu Wisły
Idź najpierw prosto, a potem na skos
I w górę i w górę nos
Nie bądź smutna, no nie bądź
Ta chmura jest małą chmurką
Jutro już będzie słońce
I ciastko z dziurką
Bo życie to bzdura
To nie literatura
Która powinna czarna być
Życie to bajka
I trochę bałałajka
A zatem w życiu wolno śnić
Nie bądź smutny, no proszę
Ta chmura jest małą chmurką
Jutro już będzie słońce
I ciastko z dziurką
Idź najpierw prosto, a potem na skos
I w górę i w górę nos
Bo życie to piana
I szczęście, proszę pana
Czasem się w życiu wolno śmiać...
Prawdę wyznawać i trochę poudawać
I dużo dawać, mało brać
4 komentarze:
Wiersz akurat na dzisiejsze czasy , nieco nadziei przynosi...
I jak tu nie być smutnym, gdy takie okrucieństwa dookoła, taka obojętność, taka wrogość...
Staram się zamieszczać teraz poezję pogodną, nie pogłębiającą naszej traumy cowidowej. Chcę trochę łagodzić pełne paniki doniesienia medialne.
Myślę o Twojej pracy.... biblioteka musi być czynna cały czas, a jak pisałaś maluchy lubią do Ciebie przychodzić. Uważaj na siebie. Choć łatwo radzić, ale na pewno ciężko całkowicie podporządkować się zaleceniom
Pozdrawiam serdecznie.
BBM - zgadzam się z Tobą..... obciążam winą za to jednego człowieka.... Coraz smutniej i straszniej robi się w naszym kraju.
Pozdrawiam cieplutko.
Prześlij komentarz