 |
| Keith Parkinson |
Cóż,
pomyślałem, jeżeli jednocześnie
Heraklit i Parmenides mają rację
i tuż obok siebie istnieją dwa światy,
jeden spokojny, drugi szalony; jedna strzała
mknie bez pamięci a druga przygląda się jej
z pobłażaniem; ta sama fala płynie i nie płynie.
zwierzęta rodzą się i giną w tej samej chwili,
listki brzozy bawią się wiatrem i jednocześnie
niszczeją w rdzawym, okrutnym płomieniu.
Lawa zabija i utrwala, serce uderza
i jest uderzone, była wojna, wojny nie było,
Żydzi umarli, Żydzi żyją, miasta spłonęły,
miasta stoją, miłość płowieje, wieczny pocałunek,
skrzydła jastrzębia muszą być brązowe,
ty wciąż jesteś ze mną chociaż nas już nie ma,
okręty toną, piasek śpiewa i chmury
wędrują jak strzępy weselnych welonów.
Wszystko stracone.
Tyle olśnienia. Wzgórza
niosą ostrożnie długie chorągwie lasu,
mech wchodzi na kamienną wieżę kościoła
i małymi ustami nieśmiało chwali północ.
O zmierzchu jaśminy świecą jak dzikie
lampy oszołomione własnym blaskiem.
W muzeum przed ciemnym płótnem zwężają się
czyjeś kocie źrenice.
Wszystko skończone.
Jeźdźcy pędzą na czarnych koniach, tyran układa
wyrok śmierci pełen błędów stylistycznych.
Młodość zamienia się w nicość w ciągu
jednego dnia, twarze dziewcząt zamieniają się
w medaliony, rozpacz zamienia się w zachwyt
i twarde owoce gwiazd rosną na niebie
jak winogrona i piękno trwa drżące i nieporuszone
co wieczór a świt jest siwy od rosy.
2 komentarze:
Jednych ta ciągła zmienność i dwoistość przeraża, innych wręcz przeciwnie, a filozofowie mają o czym rozprawy pisać:-)
Masz rację..... wiesz dla mnie też był orzechem do rozgryzienia. ,.. Najnowsze teorie, lub raczej hipotezy naukowców opierają się właśnie na dwoistości. Niedawno temu czytałam książkę Goldberga "Wszechświat w lustrzanym odbiciu", w której autor, znany fizyk stara się dostępnie wytłumaczyć symetrię materii z antymaterią jakie istnieją we Wszechświecie. I one nie tyle zachodzą w czasie, one są jednoczesne. Gdyby brać to dosłownie to wszystko co istnieje powinno posiadać swój odpowiednik, istnieć podwójnie..... my też . Zapobiega temu anihilacja. Po kilkakrotnym przeczytaniu ":Lawy" zrozumiałam, że Zagajewski pięknie połączył fizykę z poezją. / " zwierzęta rodzą się i giną w tej samej chwili," / i dotarło do mnie piękno tego wiersza. Choć nie jest to wiersz optymistyczny.
Przepraszam za te moje naiwne rozważania,
Pozdrawiam serdecznie.
Prześlij komentarz