Gustavo Adolfo Bécquer - Nie mówcie, że wyczerpany jej skarb.

 

  

Gustavo Adolfo Becqer / 1836 - 1870 /

Hiszpański pisarz i poeta  

z okresu romantyzmu.

Pochodził z Sevilli, 
z rodziny o tradycjach artystycznych.

 

                                

Nie mówcie, że wyczerpany jej skarb,

że z braku tematu zaniemówiła lira

może nie być poetów; ale zawsze

będzie poezja.

Dopóki fale światła

będą drżeć zapalone pocałunkiem;

dopóki słońce rozwiechrzone chmury

w ogień i złoto będzie ubierać;

dopóki wiatr w swoim łonie będzie nosił

zapachy przyjemne i harmonię;

dopóki na świecie będzie wiosna

będzie poezja.

Dopóki nauka odkryć

zródeł życia nie potrafi,

i w morzu lub niebie będą przepaście

opierające się wyliczeniom;

dopóki ludzkość wciąż idąca naprzód

nie będzie wiedziała dokąd idzie;

dopóki będzie istnieć tajemnica dla człowieka,

będzie poezja.

Dopóki czuć będziemy, że cieszy się dusza

chociaż nie śmieją się usta;

dopóki płakać się będzie, chociaż płacz

nie zachmurzy źrenicy;

dopóki rozum i serce

będą nadal walczyć,

dopóki będzie istniała nadzieja i wspomnienie,

będzie poezja.

Dopóki będą oczy, które odbijać będą

oczy w nie patrzące,

dopóki odpowiadać będą wargi wzdychające

wargom, co wzdychają;

dopóki czuć się będą mogły w pocałunku

dwie dusze stopione,  

Konstantin Razumov

dopóki istnieć będzie jedna piękna kobieta,

będzie poezja.

Gustavo Adolfo Becquer