Adam Zagajewski - Z ŻYCIA PRZEDMIOTÓW

Paul Cezanne

 

Gładka skóra przedmiotów napięta
tak mocno jak cyrkowy namiot.

Nadchodzi wieczór.
Witaj, ciemności.
Żegnaj, światło dnia.

Jesteśmy jak powieki, mówią rzeczy,
dotykamy i oka i powietrza, ciemności
i światła, Indii i Europy.

I nagle to ja zaczynam mówić: rzeczy:
czy wiecie, czym jest cierpienie?
Czy byłyście kiedyś głodne, zagubione, samotne?
Czy płakałyście?  Czy wiecie, czym jest lęk?
Wstyd? Czy poznałyście zawiść i zazdrość,
małe grzechy, których nie obejmuje przebaczenie?

Czy kochałyście? Czy umierałyście kiedyś,
w nocy, gdy wiatr otwiera okna i przenika
do chłodnego serca? Czy zaznałyście
starości, czasu, przemijania? Żałoby?

Zapada cisza.
Na ścianie tańczy igła barometru.