Adam Lizakowski

W latach osiemdziesiątych
po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego
zrezygnowani Polacy wędrowali za ocean
w nadziei na lepsze , dostatnie  życie.
Marzenia szybko się rozwiały….  bardzo obrazowo pisze o tym  Adam  Lizakowski,
któremu tak jak wielu emigrantom
ciężko  było zapewne pogodzić się z inną
niż nasza polska mentalnością  Amerykanów
i twardą materialną rzeczywistością…..

 

 Kiełbasa i pierogi

Pewnym krokiem wszedł do kawiarni,

na umówione spotkanie ze znajomymi

/nic o jego ojczyźnie nie wiedzieli,

nawet gdzie ona jest? gdzieś blisko Rosji?

chyba/.

On pochodził z kraju o tysiącletniej

pięknej historii, gdzie mieszka tradycja

całowania kobiet w rękę na dzień dobry

i na do widzenia, dumny z siebie i kraju

patrzył na nich z politowaniem i wyższością.

 Był młody, subtelny, dobrze ułożony,

rano kształcił się /chciał zostać profesorem

literatury swojego kraju/,

popołudniami przesiadywał w kawiarniach

/tam, gdzie mieszkają ludzki gwar i muzyka/,

wieczorem ciężko pracował w brygadzie

sprzątającej wielkie sklepy

/tam wysiłek mięśni i pot zamieniał na

wino i papierosy, chleb i kawę/.

Amerykańskim znajomym opowiadał

z dumą o swojej ojczyźnie,

wspominał sukcesy, najpiękniejsze momenty jej historii,

z jego ust padały niezliczone pochlebstwa.

Opowiadał o niesprawiedliwości, jaka ją spotkała,

dowodził jej prawości.

Jego słowa płynęły bezszelestnie przez pola i łąki,

szybowały ponad górami i miastami

Ułani na koniach - Wojciech Kossak

dźwięk ich mieszał się z tupotem nóg,

galopem końskich kopyt, warkotem czołgów,

unosiły się ponad stolikami kawiarnianymi,

nasiąkały dymem papierosowym i wonią kawy.

Dla nich nie miało sensu to, o czym mówił,

jakieś tam niepotrzebne żale,

fatum ciążące nad jego ojczyzną,

wygrane bitwy, przegrane wojny.

Widzieli jak bladł i jaki sprawiają mu ból

mówiąc:

– Nic o twoim kraju nie wiemy poza tym,

że słyniecie w świecie z kiełbasy i pierogów.