Leopold Staff

Leopold Staff -  1918 -  1957…. 

Należał do najwybitniejszych poetów XX wieku w literaturze polskiej. Historycy literatury nazywają go poetą czterech pokoleń, czterech generacji twórców:  - Młodej Polski, - XX-lecia międzywojennego – lat  wojny i okupacji, oraz dziesięciolecia powojennego.  W każdej z wymienionych epok poeta potrafił stworzyć własny ton.

Kochać i tracić

Kochać i tracić, pragnąć i żałować,
Padać boleśnie i znów się podnosić,
Krzyczeć tęsknocie; „precz!” i błagać „prowadź”
Oto jest życie: nic, a jakże dosyć…

Zbiegać za jednym klejnotem pustynie,
Iść w toń za perłą o cudu urodzie,
Ażeby po nas zostały jedynie
Ślady na piasku i kręgi na wodzie.

                                         Skarb mój…

Skarb mój wieczystą stał mi się własnością,

Odkąd zgubiłem do niego klucze:
Bowiem wspominać serca nie oduczę.

Pamięć, zwycięstwo chwil nad przeszłością,

W takie ubrała go czary i cuda,
Że mi się serca mu odjąć nie uda.

Lecz kto byś znalazł ten klucz na rozdrożu
Lub na dnie ciemnym górskiego jeziora,

Nie wracaj mi go, bym miał skarb, jak wczora.

Bo utopiłem go w takim łez morzu,
Że odzyskawszy spytałbym z dziwotą:

„Więc-em łez tyle wylał… tylko o to?”