 |
| JOY HARJO |
JOY HARJO
amerykańska poetka pochodzenia indiańskiego, należąca do plemienia Muscogee (Creek).
Obok poezji pisze scenariusze filmowe, książki dla dzieci, wydaje płyty (gra na saksofonie tenorowym),
występuje w programach i dokumentalnych serialach telewizyjnych, propagujących kulturę i tradycję Indian, których jest jednym z najaktywniejszych i najbardziej cenionych reprezentantów a zarazem popularyzatorów.
Mieszka w Honolulu na Hawajach.
WYNURZENIE
Najkrótsza noc w roku. Światło jest przezroczyste,
cienka spódniczka pożądania sunie lekko po ziemi.
Psy szczekają, czując zapach innych psów
i pierwotny popęd, ten zew krwi.
Tkwię tutaj na skraju
złamanego serca, uderzając uporczywie
w krzemień silnej woli.
Pęka, rozłupany.
I wszyscy o tym wiedzą.
Jak miąższ, którym wybuchają kwiaty
koloru słońca.
Jak rozbudzona łaskawość,
która zdobywa sojuszników
w rozbawionym tłumie.
Serce wie o wszystkim.
Pamiętam czasy, kiedy nic nie zmuszało nas
do dzielenia ziemi i zadawania sobie bólu,
kiedy wiedzieliśmy, jak myśleć
w języku piękna.
Innego świata nie ma, prócz tego, który się właśnie wynurza,
czuję go w powietrzu, kiedy przemierzam swój pokój,
a telewizor sąsiada
wdziera mi się do domu falą dźwięku.
Wzbudza we mnie myśl o kupnie
nowego samochodu, papierosów innej marki,
chociaż nie potrzebuję nowego samochodu,
ani nie palę papierosów.
Mały jest 1udzki umysł,
kiedy rozmyśla nad małymi sprawami.
Duży, kiedy obejmuje tego, który stworzył
chodzenie, myślenie, 1atanie.
Jeśli uda mi się znaleźć sens inny niż pożądanie,
nie będę jadła, ani piła,
dopóki nie wejdę chwiejnym krokiem w głąb ziemi
ze smutkiem.
Odnajdę wtedy punkt świtu
i obudzę się
wraz z najdłuższym dniem na tym świecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz