Andrew Marvell -- Do nieskorej Bogdanki

Andrew Marvell  

ur. 31 marca 1621r 

w hrabstwie Winestead w Anglii,  

zmarł w 1878r w Londynie. 

Angielski poeta metafizyczny,

parlamentarzysta.

                                                                                       Wiersz miłosny

Andrewa Marvella / fragment /

Do nieskorej Bogdanki

Gdybym dość czasu i świata miał, miła,

Cnotliwość twoja zbrodnia by nie była.

Siadłbym i z tobą obmyślał sposoby

Spędzenia naszej nieskończonej doby:

Mogłabyś w Indiach, kędy Ganges płynie,

Rubinów szukać, ja bym zaś w dolinie

Humberu płakał; mógłbym twoim tropem

Dążyć na dziesięć już lat przed Potopem,

A ty byś trwała w nieczułej odmowie,

Póki nawrócą się wszyscy Zydowie.

Roślinna miłość we mnie by wzrastała

Większa od królestw, bardziej od nich trwała.

Sto lat bym strawił, sławiąc dookoła

Blask twoich oczu i foremność czoła;

Piersi bym każdej poświęcił lat dwieście,

A trzysta wieków całej twojej reszcie,

Przed każdą cząstkę po sto lat w pokorze

Klęcząc — aż w serce twe wkroczyłbym może.

Tak, zasługujesz na takie wielbienie —

I nie chcę kochać cię po niższej cenie.

Cóż, kiedy za mnę pędzi pogoń chyża —

Skrzydlaty rydwan czasu wciąż się zbliża;

A tam, przed nami, czekają jedynie

Nieogarnionej wieczności pustynie.

Uroda twoja w mrok grobu się schowa

I nie usłyszy krypta marmurowa

Echa mej piosnki; robak niszczyć zacznie

Dziewictwo, któreś chroniła tak bacznie;

Cała twa cnota prochem wnet się stanie,

Popiołem — całe moje pożądanie.

Chociaż przytulnym miejscem jest mogiła,

Wątpię, czy ktoś cię tam przytuli, miła.