Andrzej Sikorowski - Widziane z księżyca

Siądziemy razem na księżycu

Albo gdzieś wyżej kto to wie

Porozmawiamy tak o życiu

Które w dole dalej toczy się

Dokoła będzie cisza błoga

Której nie zmąci żaden głos

Nietknięta stopą Mleczna Droga

Jak do nieba, jak do nieba most

Nie kapie kran i telefon nie zadzwoni

Nie mamy kogo i czego się bać

I w nic nie wierzyć nie mogą nam zabronić

Po żadnej stronie nie każą nam stać

A kiedy z dołu nas wypatrzy

Jakiś uczony bardzo man

To może ludziom wytłumaczy

Najdziwniejszy, najdziwniejszy sen

Dlaczego nagle telefon przestał dzwonić

I nie ma kogo i czego się bać

I w nic nie wierzyć nie mogą im zabronić

Po żadnej stronie nie każą im stać

I że o siódmej rano

Kiedy z pościeli wstaną

By na spotkanie ruszyć dnia

To zaczną w uniesieniu

Nazywać po imieniu

To co od wieków imię ma

Sfruniemy wtedy delikatnie

Na parapety szarych miast

I podzielimy się dostatkiem

Przyniesionym z gwiazd