Lucian Blaga - Cisza

 Delva Mathija

Tak wiele wokół ciszy, że niemal słyszę,

jak rozbijają się o szyby promienie księżyca.

W piersi mej

głos obcy się zbudził

i wyśpiewuje we mnie cudzą tęsknotę.

Mówią, że przodkowie, co przedwcześnie zmarli,

mając w żyłach młodą krew,

wielką namiętność,

żywe słońce w namiętnościach,

przybywają,

przychodzą, by dokończyć

w nas

nie przeżyte życie.

Tak wiele wokół ciszy, że niemal słyszę

jak rozbijają się o szyby promienie księżyca.

A któż to wie, duszo ma, w czyjej piersi ty sama wyśpiewasz

kiedyś, po stuleciach,

na delikatnych strunach ciszy,

na harfie ciemności – zdławioną tęsknotę

i złamaną radość życia? Któż to wie? Kto wie?