Tadeusz Różewicz - Z ust do ust

Adler Jankiel

ideja

ma język

piękny i pokrętny

jak wąż

w raju

z ust filozofa

wychodzi czysta

daleka

od rzeczywistości

jak dusza od ciała

wtedy bierze ją

na język

polityk kapłan

działacz

przeżuwa

i wypluwa na głowy

obywateli

z ust polityka

wyjmuje ideję

dziennikarz

przyprawia śliną

arogancją

prowokacją

i wydala przez środki

masowego przekazu

ideja rośnie w ustach

ideja sięga bruku

wychodzi na ulicę

zatacza się

jak pijana prostytutka

na prawo i na lewo

ideja przechodzi

z rąk do rąk

na oczach

oniemiałego świata

zamienia się

w narzędzie zbrodni

a co robi filozof

on milczy i odchodzi

nie oglądając się

za siebie

jakby nie słyszał słów:

Nie to, co wchodzi do ust,

czyni człowieka nieczystym,

ale to, co z ust wychodzi,

to go czyni nieczystym...