 |
| mal. Jarosław Jaśnikowski
Otwarta tarcza zegara
patrzy na mnie dwunastoma podkrążonymi oczami jak na winowajczynię. Czy to ja chciałam, by świat ten zwariował? Co mam robić? Otulić kokonem i jak jedwabnik nić miękką i delikatną snuć by świat ten poskromić?
Czy też dłoń
w pięść żelazną zacisnąć?
A jeżeli delikatność
na nic się nie zda, a ręka moja nie pomocna, co mam robić? |
Dla miłośników poezji szukających w Świecie Poezji piękna rozjaśniającego życie i schronienia, gdy czują się zagubieni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz