Marian Hemar - Valse Brune

" Niech inni sy jadą, dzie mogą dzie chcą,
                 Do Wiednia, Paryża, Londynu,
                   A ja si ze Lwowa ni ruszym za próg,        
             Ta mamciu, ta skarz  mnie Bóg"!

Za dawnych dni, młodopolskich i lwowskich,

Gdy jeszcze radia nie było i kin,

Cygan-poeta, pan Henryk Zbierzchowski,

Przywiózł z Paryża melodię „Valse Brune".

Usiadł w kawiarni i machnął od ręki,

Przy czarnej kawie, swój tekst „polskich słów"

I w tydzień, nutą tej nowej piosenki

Szumiał i brzmiał cały Lwów:

„Gdy ciemność zapada

I światła latarń zapłoną,

Do naszych serc się zakrada

Jakaś tajemna moc.

Hej, serce nam bije,

W winie niech troski zatoną!

Szerzej i piękniej się żyje —

Cudna, ach, cudna jest noc..."

Piosnką zataczał się batiar zawiany,

Strażak ją gwizdał gdy na pożar gnał,

Wiśka w jej rytmie trzepała dywany

I student na mandolinie ją grał.

A gdy się wieczór we Lwowie zawlekał,

Biła dziesiąta i w bramie stał stróż —

Kto żyw, przed szperką do domu uciekał

I śpiewał — na schodach już

„Hej, serce nam bije,

W winie niech troski zatoną,

Szerzej i piękniej się żyje,

Cudna, ach, cudna jest noc!..."

Dzieckiem słyszałem tę piosnkę we Lwowie.

Po tylu latach pamiętam ją dziś

I tak mi chodzi czasami po głowie

I taka czasem dokucza mi myśl,

Takie sam sobie zadaję pytanie —

Gdy się pół wieku rozwieje jak mgła —

Czy z moich piosnek choć jedna zostanie

W czyjej pamięci, jak ta —

„Gdy ciemność zapada

I światła latarń zapłoną,

Do naszych serc się zakrada

Jakaś tajemna moc" —

Ach, serce mi bije —

Piosnki w ciemności utoną

Moje — nie moje — niczyje —

Kiedy zapadnie noc.