Czesław Bagiński * * *

Maja Berezowska "On i Ona"

Czytelnicy dawnego "ŚWIATA  POEZJI" pamiętają zapewne ten dowcipny, lekki w stylu wiersz. Szkoda by uległ zapomnieniu i zaginął gdzieś w wirtualnej przestrzeni zamieszczam go więc tu na stronie  "ŚWIATA POEZJI  II" powtórnie.

*** 

- Pani Magister, mam pewną sprawę...

-- Ach pan Profesor -- bardzo proszę.

Może wypije pan ze mną kawę?

-- Nie, nie.

Od dawna kawy ja nie znoszę.

Pani już chyba mnie trochę zna,

Przecież spotkaliśmy się raz,

Może dwa.

Może herbatkę pani ma?

Zielona byłaby w sam raz.

Bo kawa, widzi pani, nagle

Może wypłukać cały magnez

I potem skurcze łapią mnie,

A panią nie?

-- Pyszne herbatki pani parzy.

Gdyby tak co dzień -- ech pomarzyć.

Proszę mi podać prawą dłoń.

Nic jej nie grozi -- Boże broń.

Mogę przewidzieć z niej los pani.

No proszę. Proszę mnie nie ranić.

-- Ach co za dłoń. Paluszki jakie.

Mógłbym je schrupać z wielkim smakiem.

-- Ostrzegam pana, Profesorze.

Jeśli zachowa się pan gorzej ...

-- Nie nie, 

To byłby z mojej strony obciach.

Proszę popatrzeć -- linia życia

U pani wiedzie aż do łokcia.

Nie widać dobrze... chyba ... prawie,

Na pewno kończy się w rękawie.

Czy może pani zdjąć ten rękaw?

-- Ale nie będzię pan znów klękać?

-- No nie wiem. Całkiem tak wygodnie.

Proszę nie troszczyć się o spodnie.

Na klęczkach jest po prostu lepiej.

A spodnie potem się wytrzepie.

-- Ten pieprzyk tam na obojczyku

Całą uwagę moją przykuł.

-- Aaa, aa linia życia, co nam mówi?

-- Już odpowiadam, ale wcześniej,

Czy mogę Pani zdjąć obuwie?

-- Pro... prof ...pro ... proszę grzecznie,

I ręce ... proszę ... mieć pod strażą.

Za bardzo po mnie się rozłażą.

-- Bo, widzi pani, jak podróżnik

Chcę zwiedzić panią aż po równik.

Dojść do obszarów najgorętszych.

A pani wciąż przeszkody piętrzy.

Ach profesorze... 

o tej porze?... 

no może... 

o mój Boże.