Władysław Bełza - Wizja babuni /Z przedwojennego repertuaru kabaretu "Estrada" /

Morgan Weistling

 W zapadłym dworku przy klawikordzie

  Siedzi babunia, staruszka siwa,

  A z pod jej palców w dźwięcznym akordzie

  Jakaś się żywa nuta odzywa.

W jej oczach dziwny blask się rozpala,

  Myśl jakieś  dawne obrazy niańczy,

  W oczach babuni wiruje sala

  I babcia tańczy.

Zabrzmiał polonez, przed babci wzrokiem

  Miga jej młodość złotym promykiem

  I widzi siebie, jak drobnym krokiem

  Sunie dłoń w dłoni z podporucznikiem.

To ten co rzucił płomienne słowa

  Pod Belwederem młodzi powstańczej,

  A nasza babcia niczym królowa

  Z rycerzem tańczy.

Lecz takt się zmienia, czar walca płynie,

  Barwnych ułanów kwiat się rozwija,

  A wśród nich ona w białym muślinie,

  Jak wśród bławatów śnieżna lilja.

O jakże ona ów dzień pamięta,

  Gdy każdy niósł jej swój hołd poddańczy

  I nasza babcia jak wniebowzięta

  Z nich z każdym tańczy.

Tańczy, a przed jej przygasłym wzrokiem

  Suną postacie, jak z mgły utkane,

  Dawno już śmierci pokryte mrokiem,

  A tak jej drogie i ukochane.

Babcia je wszystkie wita spłoniona,

  Wszak to jej dawny orszak wybrańczy,

  I w wizję młodych lat zapatrzona

  Z duchami tańczy