Khalil Gibran (1883-1931), pisarz libański, autor
książki pt. „Prorok”, tłumaczonej na ponad 100 języków, której nakłady osiągnęły
kilkadziesiąt milionów egz.
Książka jest zbiorem pięknych, poetyckich tekstów, które są jednocześnie
przemyśleniami autora na wiele aspektów ludzkiego życia - miłość, małżeństwo, dzieci,
przyjaźń, praca, religia, piękno i wiele innych.
"O
dzieciach"
Wasze
dzieci nie są waszymi dziećmi.
Są synami i córkami Życia, które pragnie istnieć.
Przychodzą przez was, ale nie od was
i chociaż są z wami, nie są waszą własnością.
Są synami i córkami Życia, które pragnie istnieć.
Przychodzą przez was, ale nie od was
i chociaż są z wami, nie są waszą własnością.
Możecie
dać im miłość, lecz nie myśli.
One mają swe własne myśli.
One mają swe własne myśli.
Możecie
gościć ich ciała, ale nie dusze.
Ich dusze zamieszkują w domu przyszłości,
Ich dusze zamieszkują w domu przyszłości,
do
którego nie macie wstępu nawet w swoich snach.
Możecie
starać się być jak one,
lecz
nie próbujcie czynić ich podobnymi do was,
gdyż życie się nie cofa
gdyż życie się nie cofa
i nie
zatrzymuje na dniu wczorajszym.
Jesteście
jak łuk,
z
którego wasze dzieci,
jak
żywe strzały wyleciały naprzód.
Łucznik widzi ten znak na ścieżce wieczności
Łucznik widzi ten znak na ścieżce wieczności
i nagina
was swą siłą tak, by Jego strzały leciały szybko i daleko.
I
bądźcie radzi ręce Łucznika,
bo kocha On strzałę, która wzlatuje,
bo kocha On strzałę, która wzlatuje,
ale tak
samo kocha łuk, który jest opoką.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz