 |
| kwiecień 2018r Tylko raz krzaki stają w białym śniegu kwiatów. Oczy są fijołkami, A wiatr głaszcze — i pachnie włosami, Wiosennym ciepłem wieje od dalekich światów. Wtedy burze są szczęściem, a słowa muzyką, A śmiech jest błękitnym niebem. I oczami są zielone gwiazdy, Największymi smutkami odjazdy, A marzeń niespełnionych ból — powszednim chlebem. I nie masz wtedy mocy, co by się oparła Nocy, Trylom płynącym z słowiczego gardła I ciszy pachnących warg. Bo oczy są fijołkami — i niebem, A wiatr pachnie suchymi włosami. I pod wiewem dalekich, błyszczących światów Zielone krzaki stają w białym śniegu kwiatów. |
Dla miłośników poezji szukających w Świecie Poezji piękna rozjaśniającego życie i schronienia, gdy czują się zagubieni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz