Tadeusz Różewicz - Do matki / Powrót

Dorina Costras

Do matki

Przedzierałem się przez ten sen

ciężko

do przebudzenia

w strumieniach ciepłych

łez słów

szła do mnie matka

Nie bój się jesteś w ziemi mówiłem

nikt ci już krzywdy nie zrobi 

nie zrani nie dotknie

matka z tamtym strachem

tuliła się do mnie

nie bój się jesteś w ziemi

jesteś we mnie 

nikt cię nie dotknie

nie poniży nie zrani

przedzierałem się przez ten sen ciężko

przede mną stał Cień

Powrót

Nagle otworzy się okno

i matka mnie zawoła

już czas wracać

rozstąpi się ściana

wejdę do nieba w zabłoconych butach

usiądę przy stole i opryskliwie

będę odpowiadał na pytania

nic mi nie jest dajcie

mi spokój. Z głową w dłoniach

tak siedzę i siedzę. Jakże im

opowiem o tej długiej

i splątanej drodze.

Tu w niebie matki robią

zielone szaliki na drutach

brzęczą muchy

ojciec drzemie pod piecem

po sześciu dniach pracy.

Nie – przecież nie mogę im

powiedzieć że człowiek człowiekowi

skacze do gardła.