Barbara Skurzyńska - Wspomnienia w sepii zapisane

Patrzę wstecz

I dziwię się bardzo

Jak to co już za mną

Złagodniało i ucichło

Jak wygładziły się

Ostre krawędzie wydarzeń

Kiedyś bardzo raniących

Jak w łagodnych barwach sepii

Nic już nie razi

Nic już nie oślepia

I wszystko co było

Wypełnia się ciepłem spełnienia

Czuję się otulona

Tym odchodzącym światem

Jak puchową kołderką

Miękką i nie uciskającą

Lekką i przyjazną

Nie tylko zatrzymującą ciepło przeszłości

                             Ale i zapewniającą bezpieczeństwo  

                              Tu i teraz 

Pomagającą doceniać wartości

Kiedyś niezauważane

I bardziej niż dawniej

Cieszyć się

Z każdego ludzkiego uśmiechu

Ze śpiewu ptaków

I z zachodów słońca

A po odgarnięciu błota

Przez ludzi stworzonego

Dziwić się, że ten świat

Mimo wszystko jest  taki wspaniały

                                                     BS