Widzę szalonych którzy
chodzili po morzu
wierzyli do końca
i poszli na dno
wierzyli do końca
i poszli na dno
teraz jeszcze przechylają
moją łódź niepewną
odtrącam te sztywne
dłonie okrutnie żywy
odtrącam rok za rokiem.
Różewicz Tadeusz.
Dla miłośników poezji szukających w Świecie Poezji piękna rozjaśniającego życie i schronienia, gdy czują się zagubieni.
Wiele mówiący wiersz...
OdpowiedzUsuńStokrotka
Wielkość poety widać po wieloznaczności i prostocie zarazem...
OdpowiedzUsuńjotka
Stokrotko i Jotko - nic nie muszę dodawać do Waszych komentarzy.... autor w tym wierszu mówi wszystko.
OdpowiedzUsuńMiłego, wiosennego dnia.... ściskam Was..