Tak - po prostu: ten las i ta chwila
Wtedy rano, dwanaście lat temu.
Z krzaków nad strumieniem świat się wychylał
Mnie - młodemu , wesołemu , tamtemu.
Ach, jak świeżo było! Po białej kawie
Z werandy - w las, drżący łzami.
Usiadłem z geometrią na trawie,
Bo nazajutrz miał być egzamin.
Ach , jak smutno było i wesoło!
Pisklę w liściach kwiliło cichutko.
Pomyślałem: "Ptak...las...ona...szkoła..."
Bez radości i bez smutku.
 |
| Jim Daly |
Zamyśliłem się wtedy - na chwilę,
Tak , po prostu, nad wszystkiem , nad całem.
I tyle lat minęło, i rzeczy tyle,
A ja jeszcze jakoś nie przestałem.
BBM: Całe życie coś nas zadziwia, każe się zatrzymać, zamyślić…
OdpowiedzUsuńTaka właśnie jest natura poetów, filozofów, ludzi wrażliwych...
OdpowiedzUsuńjotka
Macie rację, dodam jeszcze, że szczególnie ludzie starsi podsumowują swoje życie, oceniają, wspominają.
OdpowiedzUsuńPoezja sama w sobie też skłania i pobudza do rozmyślań.
Dobranoc Jotko, Matyldo.
Miłego czwartku.