pocisk który wystrzeliłem
w czasie wielkiej wojny
obiegł kule ziemską
i trafił mnie w plecy
w czasie wielkiej wojny
obiegł kule ziemską
i trafił mnie w plecy
w momencie najmniej stosownym
gdy byłem już pewny
że zapomniałem wszystko
jego - moje winy
przecież tak jak inni
chciałem wymazać
twarze nienawiści
historia pocieszała
że walczyłem z przemocą
a Księga mówiła
- to on był Kainem
tyle lat cierpliwie
tyle lat daremnie
zmywałem wodą litości
sadzę krew obrazy
żeby szlachetne piękno
uroda istnienia
a może nawet dobro
miały we mnie dom
przecież tak jak wszyscy
pragnąłem powrócić
do zatoki dzieciństwa
do kraju niewinności
pocisk który wystrzeliłem
z broni małokalibrowej
wbrew prawom grawitacji
obiegł kulę ziemską
i trafił mnie w plecy
jakby chciał powiedzieć
- że nic nikomu
nie bedzie darowane.
więc siedzę teraz samotny
na pniu ściętego drzewa
dokładnie w samym środku
zapomnianej bitwy
i snuję siwy pająk
gorzkie rozważania
o zbyt wielkiej pamięci
o zbyt małym sercu.
Nie sposób przejść obojętnie obok tego wiersza. Wspaniały, mądry, piękny...
OdpowiedzUsuńBBM: Tak. Bardzo poruszający.
OdpowiedzUsuń
OdpowiedzUsuńKiedyś napisałam, że trudno zapomnieć coś, o czym nie chciałoby się pamiętać. Herbert idzie dalej, prawdziwe boleje nad tym, że - nie da się zapomnieć
"- nic nikomu
nie będzie darowane "..... pamięć zbyt wielka, serce zbyt małe.
Macie rację - piękny i poruszający ten wiersz. Pobudza do rachunku sumienia.
Ciężka jest twórczość Herberta, ale ile prawdziwych w niej pereł.
Bardzo ciekawie i prawdziwie Joanna Siedlecka opisuje Herberta w książce "Pan od poezji" Naprawdę warto przeczytać.
Poeta był mocno rozczarowany, gdy Wiesława Szymborska dostała nagrodę Nobla, ponieważ to on się jej spodziewał.
Pozdrawiam Was... miłego dnia.
Prawdziwe i życiowe.
OdpowiedzUsuńNajgorsze jest właśnie to, że już prawie się zapomniało, a historia zatacza koło albo dzieje się coś co na nowo rozdrapuje rany :(
Serdeczności.
Sikorkowe Pasje
OdpowiedzUsuńCenna uwaga. Ten wiersz można różnie odbierać, komentować i rozumieć.
Pozdrawiam serdecznie i nadal zapraszam - zaglądaj.
W moim komentarzu - Wisława a nie Wiesława.
OdpowiedzUsuńPrawdziwie boleje a nie prawdziwe.... jednak to prawda, że jak się człowiek spieszy to się diabeł cieszy....