Maciej Michalski – Anielska cierpliwość.

 

Bliski mi  poeta ze Słupska  - bratanek  Maciej  Michalski. 


Anielska cierpliwość

Dobrze mieć wspomnienia i wierną kompanię
sprawdzoną w spożyciu owej beczki soli
by w stosownej chwili wypełnić ofiarnie
luki w kręgu starych - wspólników niedoli

dobrze mieć wytchnienie by pozbierać myśli
znaleźć złoty środek spuentować sentencją
tak długo jak wolni wierni niezawiśli
odbijamy światło - które jest esencją 

dobrze spuścić z tonu - z przymrużeniem oka
ujrzeć własną słabość i niedoskonałość
polubić człowieka - co niby opoka
wierzy w cel najwyższy - mierząc w doskonałość

dobrze się pozbawić jadu nienawiści
zrezygnować z zemsty i darować winy
afirmować dobro aż w końcu się ziści
przekuwając słowa w życiodajne czyny