Thomas Kinkade |
Migot w dalekich przestrzeniach, błysk przypomnienia
dworku, który przeświecał poprzez wysokie drzewa.
Kim byłem? Jakie me imię? Czemu płakałem wtedy?
To wszystko już zapomniane. Wszystko ucicha w dali
jak huraganu śpiew wśród wirujących światów.
Beautiful blog
OdpowiedzUsuńPlease read my post
OdpowiedzUsuńDziękuję, czytuję Twoje inspirujące i ciekawe posty....
OdpowiedzUsuńZapraszam nadal TU w poetyckie progi.
Donka