Dziś nad Ojczyzną żałobny tren
Szary poranek i trwożny sen
Nie strójcie się w żałobny szal
Nieszczere łzy, służbowy żal
Szary poranek i trwożny sen
Nie strójcie się w żałobny szal
Nieszczere łzy, służbowy żal
Ale gdy..
.
Zamilknie żałobnych werbli granie
Szary dzień, samotna noc nastanie
Wyschną medialne publicystów łzy
I wróci Ja i Ty, zamiast słowa My
Agata: Pamięć i nadzieja w pięknej formie ...
OdpowiedzUsuńTo chyba z myślą o Tobie zamieściłam ten wiersz M. Dębskiego.... Pamiętam że kiedyś prosiłą mnie o jego wiersze czytelniczka o i mieniu Agatka. Jeśli się mylę - przepraszam.... i pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńMagda: Dziękuję, także za ten piękny Blog.
OdpowiedzUsuńCieszę się, że odwiedzasz mój blog..... to tak jakbyś czytała wiersze w blogu wspólnie ze mną. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDziękuję Agatko za komentarz.... proszę o więcej.... komentarze b. mnie cieszą, prowokują do dyskusji, świadczą o tym, że wiersze są czytane.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie.
„Ale gdy...
OdpowiedzUsuńZamilknie żałobnych werbli granie
Szary dzień, samotna noc nastanie
Wyschną medialne publicystów łzy
I wróci Ja i Ty, zamiast słowa My.”
Sama, sama prawda! Jego wiersze zawsze wzbudzają emocje i skłaniają do zadumy.
Masz rację Anonimowy ...to wiersze bardzo refleksyjne i piękne. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuń