Fot. Nathalie Picoulet 
Szukając sensu
skrócę miłość
w pierwsze i ostatnie spojrzenie.
Skrócę cierpienie
w lęk i ulgę.
Skrócę szczęście
w nadzieję i echo.
Skrócę życie
w przedtem i potem.
Dla miłośników poezji szukających w Świecie Poezji piękna rozjaśniającego życie i schronienia, gdy czują się zagubieni.
A często sensu życia i tak nie widać...;(
OdpowiedzUsuńOj, nie wiem czy tak się uda...
OdpowiedzUsuńDobranoc...dziś usypiam na siedząco i nie mam siły na żadną dyskusję, choć można by się zastanowić nad tym, że autorka skróciła i wyrzuciła to co właśnie stanowi o sensie życia. zresztą zrobiła to świadomie, wiedziała o tym.
OdpowiedzUsuńDziękuję Wam Matyldo i Jotko.... miło mi jak Was widzę.
Jotko czy mi się wydaje, lub nie umiem znaleźć, ale od ostatniej wizyty w Twoim wątku poetyckim chyba nic nie przybyło?
Wena śpi, niestety, ale dziękuję, że zaglądasz:-)
OdpowiedzUsuń