Strony

▼

piątek, 20 listopada 2020

Czesław Miłosz - Zapomnij





Zapomnij o cierpieniach,
Które sam zadałeś.
Zapomnij o cierpieniach,
Które tobie zadano.
Wody płyną i płyną,
Wiosny błysną i giną,
Idziesz ziemią ledwie pamiętaną.
Czasem słyszysz daleko piosenkę.
Co to znaczy, pytasz, kto tam śpiewa?
Dziecinne słońce wschodzi,
Wnuk i prawnuk się rodzi.
Teraz ciebie prowadzą za rękę.
 


Nazwy rzek tobie jeszcze zostały.
Jakże długo umieją trwać rzeki!
Pola twoje, ugorne,
Wieże miast, niepodobne.
Ty na progu stoisz, zaniemiały. 


at

4 komentarze:

  1. BBM21 listopada 2020 08:05

    Zacznę od pozdrowień, bo znowu kliknę i poleci!;)))
    Chyba wiersz przepiszę i przypnę magnesem na lodówce, żeby pomagał godzić się z tym, co minęło...
    ------------
    Ania, nie Andzia! /L.M. Montgomery/
    Matylda, nie Matyldzia /to ja☺️/
    Sorry, ale to zgrzyta jak nożem po szkle. Intencje oczywiście doceniam. Mam nadzieję, że nie sprawiłam Ci przykrości.😘

    OdpowiedzUsuń
  2. jotka21 listopada 2020 08:56

    Często staję oniemiała na progu matki natury:-)

    OdpowiedzUsuń
  3. donka21 listopada 2020 09:44

    BBM Nie musisz mnie za każdym razem pozdrawiać, oczywiście bardzo mi miło, ale ...... przecież komentowanie to jest rozmowa.... której normalnie nie kończy się pozdrowieniami. Dlatego błagam nie rób z tego obowiązku.... Przyjmuję Twoje pierwsze pozdrowienie na zawsze. A co do zgrzytania - jak najbardziej rozumiem, mam to samo ze swoim imieniem,/ Aldona / tylko w drugą stronę , jeśli jest niezdrobnione brzmi twardo, jakby wrogo. W dzieciństwie moja mama używała go bez zdrobnienia jak była na mnie zła ..
    Pozdrawiam serdecznie z nawyku i naprawdę.

    OdpowiedzUsuń
  4. donka21 listopada 2020 10:51

    Jotko. Tak. Natura potrafi zachwycać i budzić zdziwienie, że to piękno powstało tak samo z siebie.? I my posiadamy przywilej oglądania tego dzieła, które powstawało 14 miliardów lat

    Ja mam w oknie widok na całą panoramę Tatr.... ale już teraz potrafi mnie zachwycić tylko jakiś rzadki układ chmur nad górami, lub inny koloryt. Dużo kiedyś fotografowałam . Dziś nie chce mi się lecieć po aparat o 4.00 rano gdy jest jakiś wyjątkowo piękny wschód słońca.

    My się starzejemy, umieramy, a Swiat, Wszechświat nie zmienia się, zostaje.
    Miłosz mimo b. późnego wieku, którego doczekał, zachował ten dar "oniemiania "pięknem Natury - i dzielenia się nim do późna z nami.

    OdpowiedzUsuń